hay ıska

 kendi adına düşün faydasız

saf katrandan ojeleri, soluk geçmişte kül.

bir koku duyuyorum, beni yarına bırakacak. orada başka bir gök bulacaksın kendini asmış. bir bebekle bekliyor saçları düğüm ve ıska! köklere.

çare bulamadım, sayfalarını yakmış. çocukları yok, bakamıyor. annesi gel, babası bu makineyi alabilirsin. 

''düşün kârsız'' yazmış köşelerinde, bir anlayış içinde uçurumunun kenarında bırakılmış. her şeyin kenarında, gitmiş dönmüş. 

-ne kadarın kaldı?

hiç mi? katranı yak ki, saçlarını toplayabilelim.